حسن درویش‌پور میهمانخانه‌ی اینترنتی خودش را بر روی شاهراه اطلاعاتی در آدرس: http://darvishpour.blogspot.com دایر کرده است و در هر لحظه‌ی شبانه روز که گذرتان بیفتد واژه‌ها «تازه داغ» انتظارتان را می‌کشند. او به نسلی تعلق دارد که تجاربی آموخته‌اند و بدون آنکه به این اصل که: گفتن همیشه اصل است و سکوت فقط استثناء، شک و یا آنرا رد کند باز هم ترجیح می‌دهد از گذشته نگوید. به عقیده‌ی او وبلاگ یک طرفه گفتن است و گفتن یک طرفه به جایی کشیده می‌شود که آنرا در فرهنگ سنتی پرده‌دری و به زبان عوام پاچه گیری و به زبان سیاستمداران افشاگری نامند. حسن درویش پور معتقد است در شرایطی که امکان گفتگو و تشخیص قوت و ضعف‌هایمان وجود دارد پرداختن به افشاء دیگران سرنوشت و زندگی ما را در مرحله‌ی ناگفته‌ها و مقدماتی نگاه خواهد داشت.
او با اینکه نزدیک سه سال است پر توان وبلاگ نویسی می‌کند و هر بار با پست‌هایی که هر کدام توان و انرژی پستهای یکماهه‌ی وبلاگهای معمولی را حمل می‌کند به روز می‌شود باز هم معتقد است وبلاگ نویسی بیشتر به کار جوانان می‌آید. شاید اینگونه استنباط شود که در بیان این سخن انرژی، تحرک، سواد اطلاعات فنی و گستاخی لازم مد نظر او بوده ولی او مشخص می‌کند آنچه که او را بیشتر به گذشته وصل دارد وسایل نوشتاری است. حسن درویش پور خود را از نسل کاغذ و خودنویس می‌داند و حتی همنسلان خود را که گوششان به صدای زنگ ماشین تحریر عادت داشته، جزو کسانی به حساب می‌آورد که اول می‌نوشته‌اند و سپس تایپ می‌کرده‌اند. برای او در نوشتن با کی‌برد کلمات بی‌جانند و صفحات ورق نمی‌خورند و در نتیجه خواننده نمی‌تواند آنها را لمس کند. حسن درویش پور می‌گوید: بقیه را در شهرگان بخوانید
