Abdol Ghader Balouch – عبدالقادر بلوچ

خواب دیدم قیامت شده است. هرقومی را داخل چاله‏ای عظیم انداخته و بر سرهر چاله نگهبانانی گرز به دست گمارده بودند الا چاله‏ی ایرانیان. خود را به عبید زاکانی رساندم و پرسیدم: «عبیدا این چه حکایت است که بر ما اعتماد کرده نگهبان نگمارده‏اند؟» گفت:
«می‌دانند که به خود چنان مشغول شویم که ندانیم در چاهیم یا چاله.» خواستم بپرسم: «اگر باشد در میان ما کسی که بداند و عزم بالا رفتن کند…» نپرسیده گفت:
گر کسی از ما، فیلش یاد هندوستان کند خود بهتر از هر نگهبانی لنگش کشیم و به تهِ چاله باز گردانیم.

شیخی طماع که به سالوسی شهره بود به حکومت رسید. در اندک زمان ثروتش از ثروت قارون پیشی گرفت. چون شک بردند که بیت‌المال می‌زند در مقام حاشا گفت: «آنچه هست مرا، به ارث رسیده از پدرم.» رندی گفت:« گر او را پدر بود اینهمه بی پدر نبود.»

به همت کانون ایرانیان مدافع صلح، آزادی و عدالت اجتماعی امروز جلسه‏ای در ونکوور برگزار شد. برنامه‏ها شامل موارد زیر بود:
قسمت اول
صفار ساعد: بیانیه کانون
مهری جهانشاهی: شعر خوانی
محبوبه موج: ترانه خوانی
شهره قنبری: نمایش اسلاید کارهای دستی در زندان
رسول شوکتی: بازگویی خاطرات زندان
گروه سان ریبلد: موزیک گواتمالایی
قسمت دوم
مجید قیام و دو فرزندش: موزیک افغانستانی
نمایش فیلم: گلزار خاوران
عبدالقادر بلوچ: طنز
کِرِن کُبِل کرانتز: رقص کلاسیک
رامین مهجوری: شعر خوانی
والینا دَنس اکادمی: رقص گروهی
مجید میرزایی: سرود خوانی
به کانون ایرانیان مدافع صلح، آزادی و عدالت اجتماعی به خاطر برگزاری این برنامه بسیار خوب تبریک و از زحماتشان به نوبه‎‏ی خودم تشکر می‏کنم.

خواب دیدم قیامت شده است. هرقومی را داخل چاله‏ای عظیم انداخته و بر سرهر چاله نگهبانانی گرز به دست گمارده بودند الا چاله‏ی ایرانیان. خود را به عبید زاکانی رساندم و پرسیدم: «عبیدا این چه حکایت است که بر ما اعتماد کرده نگهبان نگمارده‏اند؟» گفت:
«می‌دانند که به خود چنان مشغول شویم که ندانیم در چاهیم یا چاله.» خواستم بپرسم: «اگر باشد در میان ما کسی که بداند و عزم بالا رفتن کند…» نپرسیده گفت:
گر کسی از ما، فیلش یاد هندوستان کند خود بهتر از هر نگهبانی لنگش کشیم و به تهِ چاله باز گردانیم.

شیخی طماع که به سالوسی شهره بود به حکومت رسید. در اندک زمان ثروتش از ثروت قارون پیشی گرفت. چون شک بردند که بیت‌المال می‌زند در مقام حاشا گفت: «آنچه هست مرا، به ارث رسیده از پدرم.» رندی گفت:« گر او را پدر بود اینهمه بی پدر نبود.»

به همت کانون ایرانیان مدافع صلح، آزادی و عدالت اجتماعی امروز جلسه‏ای در ونکوور برگزار شد. برنامه‏ها شامل موارد زیر بود:
قسمت اول
صفار ساعد: بیانیه کانون
مهری جهانشاهی: شعر خوانی
محبوبه موج: ترانه خوانی
شهره قنبری: نمایش اسلاید کارهای دستی در زندان
رسول شوکتی: بازگویی خاطرات زندان
گروه سان ریبلد: موزیک گواتمالایی
قسمت دوم
مجید قیام و دو فرزندش: موزیک افغانستانی
نمایش فیلم: گلزار خاوران
عبدالقادر بلوچ: طنز
کِرِن کُبِل کرانتز: رقص کلاسیک
رامین مهجوری: شعر خوانی
والینا دَنس اکادمی: رقص گروهی
مجید میرزایی: سرود خوانی
به کانون ایرانیان مدافع صلح، آزادی و عدالت اجتماعی به خاطر برگزاری این برنامه بسیار خوب تبریک و از زحماتشان به نوبه‎‏ی خودم تشکر می‏کنم.

حاکمی چندان ظلم کرد که یکی از اطرافیان حکایت ظلم او فاش بر سر بازار گفت. حاکم دستور داد تا به بندش کشند. شاکی دست از طعام کشید تا به حال مرگ افتاد. عالم و آدم از حاکم خواستند که ننگ مردن او بر دامان خود مپسندد. شاکی با صدایی که گویی از قعر چاهی بر ‌می‌آمد گفت: «حیلتی دیگر کنید، دامانش چنان آلوده است که گر ننگ مرگ ده چون من برآن افتد معلوم نشود.»

حاکمی چندان ظلم کرد که یکی از اطرافیان حکایت ظلم او فاش بر سر بازار گفت. حاکم دستور داد تا به بندش کشند. شاکی دست از طعام کشید تا به حال مرگ افتاد. عالم و آدم از حاکم خواستند که ننگ مردن او بر دامان خود مپسندد. شاکی با صدایی که گویی از قعر چاهی بر ‌می‌آمد گفت: «حیلتی دیگر کنید، دامانش چنان آلوده است که گر ننگ مرگ ده چون من برآن افتد معلوم نشود.»

غرقم در وضعی که داریم. جنگ مسلحانه مردود است. نافرمانی مدنی کشک است. هر زبان خوشی را می‏برند. ما زمینی هستیم و گیر و هفت و هشت زمین. آنها آسمانی و غرق بقره و یاسین. گره کور شده‏ایم.
دخترکِ چهار ساله که خنده تمام صورتش را پر کرده می‏آید و سوار می‏شود. باید او را به منزلش برسانم. از درماندگی می‏خواهم ببینم او عقلش به جایی قد می‏دهد. می‏گویم: عمو اگه یکی سرِ جام بشینه و بلند نشه، چکارش کنم.
می‏گوید: بگو بلند شو اونجا جای منه.
می‏گویم: اگه زبونشو در آورد و گفت بلند نمیشم، چکار کنم؟
می‏گوید: بگو لطفاً بلند شو.
می‏گویم اگر گفتم و بلند نشد و تازه چیزای به طرفم پرت کرد چی؟
می‏گوید: بگو این بی تربیتیه، پلییییییییییییز بلند شو!
می‏گویم پلیز که همان لطفاً هست.
کمی فکر می‏کند و می‏گوید: ممکنه لطفاً رو نفهمه باید به انگلیسی بگی تا بفهمه. تازه من بچه‏ام برو از مامانت بپرس!

غرقم در وضعی که داریم. جنگ مسلحانه مردود است. نافرمانی مدنی کشک است. هر زبان خوشی را می‏برند. ما زمینی هستیم و گیر و هفت و هشت زمین. آنها آسمانی و غرق بقره و یاسین. گره کور شده‏ایم.
دخترکِ چهار ساله که خنده تمام صورتش را پر کرده می‏آید و سوار می‏شود. باید او را به منزلش برسانم. از درماندگی می‏خواهم ببینم او عقلش به جایی قد می‏دهد. می‏گویم: عمو اگه یکی سرِ جام بشینه و بلند نشه، چکارش کنم.
می‏گوید: بگو بلند شو اونجا جای منه.
می‏گویم: اگه زبونشو در آورد و گفت بلند نمیشم، چکار کنم؟
می‏گوید: بگو لطفاً بلند شو.
می‏گویم اگر گفتم و بلند نشد و تازه چیزای به طرفم پرت کرد چی؟
می‏گوید: بگو این بی تربیتیه، پلییییییییییییز بلند شو!
می‏گویم پلیز که همان لطفاً هست.
کمی فکر می‏کند و می‏گوید: ممکنه لطفاً رو نفهمه باید به انگلیسی بگی تا بفهمه. تازه من بچه‏ام برو از مامانت بپرس!

مجسمه سازی، مجسمه‌ای ساخت به غایت هنرمندانه اما به ماتحتش دسته بیلی فروکرد. گفتندش: با آن هنر این بی‌سلیقگی چرا؟
گفت: عده‌ای را هنر، ندیدن هنر است. این بهر آنان گذاشتم تا من و مجسمه گذارند و به دسته بیل پردازند.

مجسمه سازی، مجسمه‌ای ساخت به غایت هنرمندانه اما به ماتحتش دسته بیلی فروکرد. گفتندش: با آن هنر این بی‌سلیقگی چرا؟
گفت: عده‌ای را هنر، ندیدن هنر است. این بهر آنان گذاشتم تا من و مجسمه گذارند و به دسته بیل پردازند.