Abdol Ghader Balouch – عبدالقادر بلوچ

حتی اگر مردم رو در روی مقامات بایستند و داد بزنند که دروغ می‏گویی فکر می‏کنید از رو می‏‎روند؟ ببینید مردم خارک چه می‏گویند به جناب پرزیدنت و خنده‏ی ایشان را هم ببینید.

سرهنگ ” حبيب لکزايي” روز شنبه در گفت و گوي اختصاصي با خبرنگار ايرنا اظهار داشت: تهديدهاي نرم دشمنان به ويژه در سيستان و بلوچستان شناسايي شده و برخورد جدي با آنها درحال انجام است. چون ایشان اشاره‏ای به تهدیدهای نرم و برخوردهای سختی که انجام شده نکردند من به تعدادی اشاره می‏کنم:
یکی از تهدیدهای نرم توسط شخصی به نام یعقوب مهرنهاد در منطقه انجام گرفت. نامبرده به قوانین جمهوری اسلامی دل بست و طبق قانون مجوز فعالیت گرفت و شروع کرد به تهدید نرم فرهنگی که نظام با ایشان برخورد زبری کرد. اول ایشان را دستگیر سپس شکنجه بعد وصل کرد به گروه جندالله و سپس با یک برخورد خشن ایشان را اعدام و برادر کم سن و سالش و تعداد زیادی از جوانان بلوچ را تا بزرگسالی و کهولت به زندان افکند.
تهدید نرم بعدی احداث یک مدرسه دینی بود در منطقه لوتک سیستان که در آنجا طلابی، نظام که هیچ، دنیا و مافیها را گذاشتند و شروع کردند به تهدید نرم درس دینی خواندن. نظام هم با یک کاروان بزرگ نظامی و انتظامی و بولدوزری خودش را به آنجا رسانده برخورد تخریبی را تا مسطح کردن مدرسه با خاک ادامه داد.
تعدادی هم مولوی بودند که تهدیدهای نرمی می‏کردند و می‏گفتند نکنید آقا. حیا کنید. شرم کنید. بترسید از عقوبت الهی. که نظام هم دستگیرشان کرد و مجبورشان کرد که اعتراف کنند عضو جند‏الله هستند و بعد برخورد اعدامی کرد با آنها.
تهدیدهای نرم دیگری در سطح منطقه کماکان ادامه دارد. اینجا و آنجا مردم دارند نفس می‏کشند و حتی دیده شده در بعضی مناطق نان هم می‏خورند! که الحمدلله برادران به سرکردگی این جناب سرهنگ که عکسش را می‏بینید در منطقه حضور دارند و به برخوردهای سختِ دستگیری و شکنجه و اعدام ادامه می‏دهند. البته اظهار نظر کردن در این زمینه از وظایف کاندیداهای انتخابات نیست. آنها بعد از کشتن چریک‏ها، در این برهه در برج میلاد مشغول کارهای مهمتری از قبیل کش رفتن سرود سراومد زمستون(سرود کوهستان) چریک‏های به خون خفته هستند. که اجرای دیگرش را می‏توانید در اینجا ببینید.

در برنامه‏ی تلویزیونی پیمانه، حدادعادل، درباره راه‌های اصلاح الگوی مصرف به نقش کوچک کردن حبه قند اشاره کرد و گفت: «من دقت کردم و دیدم که این قندهای حبه، در ژاپن، یک‌چهارم قندهای حبه ما است. اندازه نخود است.
اتفاقاً من هم مثل حداد عادل هلاک ژاپنم ولی چون مثل ایشان رئیس مجلس نبوده‏ام به حبه‏های قند نه بلکه به قوانین ژاپن دقت کرده‏ام. در ژاپن قوانین بگیر و ببند هم یک‏چارم قوانین ماست. ولی فقیه ندارند. آخوند می‏رود آخوندیش را می‏کند. تریاکی می‏رود تریاکش را می‏کشد. پستها بر اساس اعتقادات مکتبی بذل و بخشش نمی‏شوند و هر کس بر اساس تواناییها فردی به جایی می‏رسد. اگر مسئولی در کاری موفق نشد منتقدین را به جای او اعدام نمی‏کنند خودش عوض مصاحبه می‏رود خودش را می‏کشد.

گیرم که استخوان‏ها را از خاوران بردید با یادهایی که مانده در خاطرات چه می‏کنید؟

اسد مذنبی یکی از طنزنویسان ساکن تورنتو است. من جناب مذنبی را با نوشته‏هایش در شهروند شناختم. و حالا حدود پانزده سالی است که در نشریات خارج از کشور مطالب و نوشته‏های طنزش را می‏خوانم. بسیار ممنونش هستم که دو کتاب «خاطرات من و آقا» و «بره‏های بوالهوس چوپانهای بی صواد» را برایم فرستاد. قبلاً آنها را در نشریات خوانده بودم و داشتن آنها به صورت کتاب برایم ارزشمند است. هر دو کتاب توسط نشر افرا منتشر شده. رمان طنزی در دست انتشار دارد که امیدوارم به زودی منتشر بشود.
نمونه‏ای از طنز اسد مذنبی در کتاب خاطرات من و آقا:
جمعه ۱۳ شهريور ماه ۸۳
مقتدا صدر “شرف” ياب شد. دو نفر همراهش بودند. آقا دستشان را جهت بوسيدن دراز کردند. هر سه نفر خيره به دست آقا نگاه کردند و چيزی نگفتند. آقا فرمودند نمک به حرام‏ها و داد زدند ترجمه کن مرتيکه! به عربی گفتم: حرم عليکم ملح (نمک بر شما حرام باد) هر سه هاج و واج نگاهم کردند. دو مرتبه گفتم هذا ولی‏الامرالمسلمين‏العالم! مقتدا حرفم را قطع کرد و گفت: لا . . . هذا ولی امر فی‏الايران، انا ولی فی‏العراق! خواستم ترجمه کنم آقا داد زد فهميدم چه گهی خورد! و ادامه دادند بگو بدون پولهای ما هيچ پخی نيستيد. هر چه زور زدم نفهميدم پخ به عربی چه مي‏شود. آقا فرياد زدند چرا معطلی! با دستپاچگی گفتم: بدون آقا انت ماشی (بدون آقا شما هيچی نيستيد) آقا داد زدند بگو هيچ پخی نيستيد. گفتم بدون الفلوس آقا انت لاپخ! مقتدا گفت به آقات بگو ما از جانمان مايه ميگذاريم. آقا گفت نمي‏خواهد برای من فيلم بيايی، از جان ديگران مايه مي‏گذاری. مقتدا هم گفت تو هم از جيب خليفه (ايرانی‏ها) می‏‏بخشی! آقا خيلی عصبانی شدند و داد زدند ولم کنيد. مقتدا و همراهان ديدند اوضاع قمر در عقرب شد زدند به چاک. آقا فرمودند خوشت آمد، به طعنه گفتم: خيلی

سرهنگ ” حبيب لکزايي” روز شنبه در گفت و گوي اختصاصي با خبرنگار ايرنا اظهار داشت: تهديدهاي نرم دشمنان به ويژه در سيستان و بلوچستان شناسايي شده و برخورد جدي با آنها درحال انجام است. چون ایشان اشاره‏ای به تهدیدهای نرم و برخوردهای سختی که انجام شده نکردند من به تعدادی اشاره می‏کنم:
یکی از تهدیدهای نرم توسط شخصی به نام یعقوب مهرنهاد در منطقه انجام گرفت. نامبرده به قوانین جمهوری اسلامی دل بست و طبق قانون مجوز فعالیت گرفت و شروع کرد به تهدید نرم فرهنگی که نظام با ایشان برخورد زبری کرد. اول ایشان را دستگیر سپس شکنجه بعد وصل کرد به گروه جندالله و سپس با یک برخورد خشن ایشان را اعدام و برادر کم سن و سالش و تعداد زیادی از جوانان بلوچ را تا بزرگسالی و کهولت به زندان افکند.
تهدید نرم بعدی احداث یک مدرسه دینی بود در منطقه لوتک سیستان که در آنجا طلابی، نظام که هیچ، دنیا و مافیها را گذاشتند و شروع کردند به تهدید نرم درس دینی خواندن. نظام هم با یک کاروان بزرگ نظامی و انتظامی و بولدوزری خودش را به آنجا رسانده برخورد تخریبی را تا مسطح کردن مدرسه با خاک ادامه داد.
تعدادی هم مولوی بودند که تهدیدهای نرمی می‏کردند و می‏گفتند نکنید آقا. حیا کنید. شرم کنید. بترسید از عقوبت الهی. که نظام هم دستگیرشان کرد و مجبورشان کرد که اعتراف کنند عضو جند‏الله هستند و بعد برخورد اعدامی کرد با آنها.
تهدیدهای نرم دیگری در سطح منطقه کماکان ادامه دارد. اینجا و آنجا مردم دارند نفس می‏کشند و حتی دیده شده در بعضی مناطق نان هم می‏خورند! که الحمدلله برادران به سرکردگی این جناب سرهنگ که عکسش را می‏بینید در منطقه حضور دارند و به برخوردهای سختِ دستگیری و شکنجه و اعدام ادامه می‏دهند. البته اظهار نظر کردن در این زمینه از وظایف کاندیداهای انتخابات نیست. آنها بعد از کشتن چریک‏ها، در این برهه در برج میلاد مشغول کارهای مهمتری از قبیل کش رفتن سرود سراومد زمستون(سرود کوهستان) چریک‏های به خون خفته هستند. که اجرای دیگرش را می‏توانید در اینجا ببینید.

در برنامه‏ی تلویزیونی پیمانه، حدادعادل، درباره راه‌های اصلاح الگوی مصرف به نقش کوچک کردن حبه قند اشاره کرد و گفت: «من دقت کردم و دیدم که این قندهای حبه، در ژاپن، یک‌چهارم قندهای حبه ما است. اندازه نخود است.
اتفاقاً من هم مثل حداد عادل هلاک ژاپنم ولی چون مثل ایشان رئیس مجلس نبوده‏ام به حبه‏های قند نه بلکه به قوانین ژاپن دقت کرده‏ام. در ژاپن قوانین بگیر و ببند هم یک‏چارم قوانین ماست. ولی فقیه ندارند. آخوند می‏رود آخوندیش را می‏کند. تریاکی می‏رود تریاکش را می‏کشد. پستها بر اساس اعتقادات مکتبی بذل و بخشش نمی‏شوند و هر کس بر اساس تواناییها فردی به جایی می‏رسد. اگر مسئولی در کاری موفق نشد منتقدین را به جای او اعدام نمی‏کنند خودش عوض مصاحبه می‏رود خودش را می‏کشد.

گیرم که استخوان‏ها را از خاوران بردید با یادهایی که مانده در خاطرات چه می‏کنید؟

اسد مذنبی یکی از طنزنویسان ساکن تورنتو است. من جناب مذنبی را با نوشته‏هایش در شهروند شناختم. و حالا حدود پانزده سالی است که در نشریات خارج از کشور مطالب و نوشته‏های طنزش را می‏خوانم. بسیار ممنونش هستم که دو کتاب «خاطرات من و آقا» و «بره‏های بوالهوس چوپانهای بی صواد» را برایم فرستاد. قبلاً آنها را در نشریات خوانده بودم و داشتن آنها به صورت کتاب برایم ارزشمند است. هر دو کتاب توسط نشر افرا منتشر شده. رمان طنزی در دست انتشار دارد که امیدوارم به زودی منتشر بشود.
نمونه‏ای از طنز اسد مذنبی در کتاب خاطرات من و آقا:
جمعه ۱۳ شهريور ماه ۸۳
مقتدا صدر “شرف” ياب شد. دو نفر همراهش بودند. آقا دستشان را جهت بوسيدن دراز کردند. هر سه نفر خيره به دست آقا نگاه کردند و چيزی نگفتند. آقا فرمودند نمک به حرام‏ها و داد زدند ترجمه کن مرتيکه! به عربی گفتم: حرم عليکم ملح (نمک بر شما حرام باد) هر سه هاج و واج نگاهم کردند. دو مرتبه گفتم هذا ولی‏الامرالمسلمين‏العالم! مقتدا حرفم را قطع کرد و گفت: لا . . . هذا ولی امر فی‏الايران، انا ولی فی‏العراق! خواستم ترجمه کنم آقا داد زد فهميدم چه گهی خورد! و ادامه دادند بگو بدون پولهای ما هيچ پخی نيستيد. هر چه زور زدم نفهميدم پخ به عربی چه مي‏شود. آقا فرياد زدند چرا معطلی! با دستپاچگی گفتم: بدون آقا انت ماشی (بدون آقا شما هيچی نيستيد) آقا داد زدند بگو هيچ پخی نيستيد. گفتم بدون الفلوس آقا انت لاپخ! مقتدا گفت به آقات بگو ما از جانمان مايه ميگذاريم. آقا گفت نمي‏خواهد برای من فيلم بيايی، از جان ديگران مايه مي‏گذاری. مقتدا هم گفت تو هم از جيب خليفه (ايرانی‏ها) می‏‏بخشی! آقا خيلی عصبانی شدند و داد زدند ولم کنيد. مقتدا و همراهان ديدند اوضاع قمر در عقرب شد زدند به چاک. آقا فرمودند خوشت آمد، به طعنه گفتم: خيلی

جلیل زلاند یکی از پیشگامان موسیقی معاصر افغانستان در سن هفتاد و چهار سالگی به دنبال یک بیماری طولانی در شهر تارزانا در کالفرنیای آمریکا بدرود حیات گفت. این مصیبت را به دوستان عزیز افغانستانی و خانواده هنرمند زلاند تسلیت می‏گویم.

جلیل زلاند یکی از پیشگامان موسیقی معاصر افغانستان در سن هفتاد و چهار سالگی به دنبال یک بیماری طولانی در شهر تارزانا در کالفرنیای آمریکا بدرود حیات گفت. این مصیبت را به دوستان عزیز افغانستانی و خانواده هنرمند زلاند تسلیت می‏گویم.

جناب مشایی مشاور رئیس جمهور فرموده‏اند نام خلیج فارس سی میلیون سال قدمت تاریخی دارد. به احتمال زیاد مشاور رئیس جمهور اسنادی دارد و حرف مفت نمی‏زند. من از اسناد ایشان بی خبرم اما خودم سندی دارم که در زیر ملاحظه می‏فرمایید:

بعد از نوشتن: احتمالن «برادر مشایی» دانیاسوری بوده مشهور که در آن زمان در منطقه می‏زیسته. مسئول تشابه اسمی نخواهم بود