Abdol Ghader Balouch – عبدالقادر بلوچ

جناب نوری زاد، پس از تقدیم و عرض سلام، خیلی ناراحت بودم و خدا خدا می‏کردم که خامنه‏ای پاسخ نامه‏هایتان را ندهد اما شنیدم که او پاسخ چهارنامه شمارا با پنج نفرچنان داد که بیناییتان دچار اختلال شده است.

برادرجان؛ در جمهوری اسلامی همیشه سزای دیدن و پرسیدن، چشم کشیدن و زبان بریدن بوده است. در یکی از نامه‏هایتان از ایشان پرسیده بودید: شما امروز رهبر کدام مردمید؟ پنجمین نفر آمده بود که همین پاسخ را بدهد. خدا کند دیگر نامه ننویسید و آقا هم زیاد آقایی نکند و به همین اکتفا کند. جناب نوری زاد، این آقا خیلی چیزها سرش نمی‏شود یکی از آنها نامه است. می‏دانم که حالا این را می‏دانید خدا کند جان شما بهای این آگاهی نباشد.

مأموران ولی فقیه، اسیر خود را تهدید کرده‏اند که زن و دخترش را به اسارت خواهند برد. حامیان آقا، کلاه خود را بالاتر بگذارید. بسیجیان، آماده‏ی سجده‏ی قدوم ولینعمت خود باشید. طرفداران ولایت، سرپوش گذاران وقاحت، در فکر تطهیرنظام باشید. مهر کفر و ارتداد که بزنند بر پیشانی جعفر پناهی هزار نقل می‏آورند از امام جعفر که خالی از اشکال است به اسارت بردن زن و بچه‏‏ی زندانی.

مهر جهالت و تعصب که خورده باشد بردیده و دل چه سخت می‏شود تابیدن آگاهی.

مأموران ولی فقیه، اسیر خود را تهدید کرده‏اند که زن و دخترش را به اسارت خواهند برد. حامیان آقا، کلاه خود را بالاتر بگذارید. بسیجیان، آماده‏ی سجده‏ی قدوم ولینعمت خود باشید. طرفداران ولایت، سرپوش گذاران وقاحت، در فکر تطهیرنظام باشید. مهر کفر و ارتداد که بزنند بر پیشانی جعفر پناهی هزار نقل می‏آورند از امام جعفر که خالی از اشکال است به اسارت بردن زن و بچه‏‏ی زندانی.

مهر جهالت و تعصب که خورده باشد بردیده و دل چه سخت می‏شود تابیدن آگاهی.

جناب خامنه‏ای حضرتعالی می‏دانید که با هم سلام و علیکی نداریم. بعد از عرض هیچی، شما را به همین لباس بلوچی که در دوران بی کسی می‏پوشیدید سوگندتان می‏دهم که هر پست و مقامی که به وکیلی راد دادید بدهید ولی او را استاندار سیستان و بلوچستان نکنید. چاقو کش‏های زیادی در این استان به خدمت ما می‏رسند و به شما خدمت می‏کنند. خدا وکیلی جایی برای چاقوی وکیلی خالی نیست. تا بعد که ملت سوار بشود و شما پیاده. امضاء بلوچ

جناب خامنه‏ای حضرتعالی می‏دانید که با هم سلام و علیکی نداریم. بعد از عرض هیچی، شما را به همین لباس بلوچی که در دوران بی کسی می‏پوشیدید سوگندتان می‏دهم که هر پست و مقامی که به وکیلی راد دادید بدهید ولی او را استاندار سیستان و بلوچستان نکنید. چاقو کش‏های زیادی در این استان به خدمت ما می‏رسند و به شما خدمت می‏کنند. خدا وکیلی جایی برای چاقوی وکیلی خالی نیست. تا بعد که ملت سوار بشود و شما پیاده. امضاء بلوچ

طناب دار را

حتی

بر گردن مردار نمی‏خواهم.

حرمتی است گل را،

آن را

چنین زار نمی‏خواهم.

طناب دار را

حتی

بر گردن مردار نمی‏خواهم.

حرمتی است گل را،

آن را

چنین زار نمی‏خواهم.

برای منی که در همان اتاقی که دکتر بختیار سلاخی شد دو سه بار با او هم صحبت شده‏ام آزادی وکیلی راد پاشیدن نمک بر زخم است، اما چه خوب که وکیلی راد اعدام نشد؛ خون را نمی‏شود با خون شست. نباید گذاشت که جنایتکاران راه و روش خود را دیکته کنند. بعد هیجده سال زندان من وکیلی راد را نخواهم دید و یقه کسی را هم نخواهم گرفت. من کت و شلواری را که نظام برایش خریده بود و آن استقبال و آن گلها و آن مأموران سر از پا نشناخته و عمق دیوانگی را خواهم دید. یقه سارکوزی و فرانسه و این و آن را باید رها کرد، یقه خود ما خیلی گرفتنی‏تر‏است. هر از چند یک گاه در داخل خاک خود ما تعدادی که از انگشتان دست و پا تجاوز نمی‏کنند به همه چیز ما تجاوز می‏کنند. رفتگان را بگذاریم. آنهایی را که افتاده‏اند به دهان گرگ فراموش کنیم همین خود ما یقه چه کسی را و چگونه گرفته‏ایم؟

«…
با من اكنون چه نشستن‌ها، خاموشی‌ها
با تو اكنون چه فراموشی‌هاست
چه كسی می‌خواهد
من و تو ما نشويم
خانه‌اش ويران باد
من اگر ما نشوم، تنهايم
تو اگر ما نشوی،
خويشتنی
از كجا كه من و تو
شور يكپارچگی را در شرق
باز برپا نكنيم
از كجا كه من و تو
مشت رسوايان را وانكنيم
من اگر برخيزم
تو اگر برخيزی
همه بر می‌خيزند
من اگر بنشينم
تو اگر بنشينی
چه كسی برخيزد؟
چه كسی با دشمن بستيزد؟
چه كسي
پنجه در پنجه‌ی هر دشمن دون
آويزد…»*

*قصيده‌ی “آبی، خاكستري، سياه” زنده یاد حمید مصدق

برای منی که در همان اتاقی که دکتر بختیار سلاخی شد دو سه بار با او هم صحبت شده‏ام آزادی وکیلی راد پاشیدن نمک بر زخم است، اما چه خوب که وکیلی راد اعدام نشد؛ خون را نمی‏شود با خون شست. نباید گذاشت که جنایتکاران راه و روش خود را دیکته کنند. بعد هیجده سال زندان من وکیلی راد را نخواهم دید و یقه کسی را هم نخواهم گرفت. من کت و شلواری را که نظام برایش خریده بود و آن استقبال و آن گلها و آن مأموران سر از پا نشناخته و عمق دیوانگی را خواهم دید. یقه سارکوزی و فرانسه و این و آن را باید رها کرد، یقه خود ما خیلی گرفتنی‏تر‏است. هر از چند یک گاه در داخل خاک خود ما تعدادی که از انگشتان دست و پا تجاوز نمی‏کنند به همه چیز ما تجاوز می‏کنند. رفتگان را بگذاریم. آنهایی را که افتاده‏اند به دهان گرگ فراموش کنیم همین خود ما یقه چه کسی را و چگونه گرفته‏ایم؟

«…
با من اكنون چه نشستن‌ها، خاموشی‌ها
با تو اكنون چه فراموشی‌هاست
چه كسی می‌خواهد
من و تو ما نشويم
خانه‌اش ويران باد
من اگر ما نشوم، تنهايم
تو اگر ما نشوی،
خويشتنی
از كجا كه من و تو
شور يكپارچگی را در شرق
باز برپا نكنيم
از كجا كه من و تو
مشت رسوايان را وانكنيم
من اگر برخيزم
تو اگر برخيزی
همه بر می‌خيزند
من اگر بنشينم
تو اگر بنشينی
چه كسی برخيزد؟
چه كسی با دشمن بستيزد؟
چه كسي
پنجه در پنجه‌ی هر دشمن دون
آويزد…»*

*قصيده‌ی “آبی، خاكستري، سياه” زنده یاد حمید مصدق

جمهوری اسلامی به توافق رسید که بخش بزرگی از اورانیوم با غلظت کم خود را بدهد و در عوض، حجم کمتری اورانیوم با غلظت بیشتر دریافت کند.

فقط غربیها که از یک سوراخ ده بار مار می‏گزدشان و به تجربه کردن ادامه می‏دهند به این توافق دل می‏بندند. ما که سی و خورده‏ای سال است توافق‏های دروغین این نظام را زیسته‏ایم میدانیم که هنوز اردوغان و لولا به کشورهایشان نرسیده‏اند سنگ اندازی‏های نظام در توافقنامه‏اش آغاز می‏شود.

یکی برود از این رهبران جهان بپرسد نظامی که قانون اساسی خودش را زیر پا می‏گذارد تره برای موافقتنامه‏ی بین‏المللی خورد می‏کند؟

جناب پرزیدنت موقع تولد هم دو انگشتش به علامت پیروزی بالا بود. ایشان همیشه پیروزند، حتی اگر همه چیز برعکس آن بشود که شعار می‏دهد.

جمهوری اسلامی به توافق رسید که بخش بزرگی از اورانیوم با غلظت کم خود را بدهد و در عوض، حجم کمتری اورانیوم با غلظت بیشتر دریافت کند.

فقط غربیها که از یک سوراخ ده بار مار می‏گزدشان و به تجربه کردن ادامه می‏دهند به این توافق دل می‏بندند. ما که سی و خورده‏ای سال است توافق‏های دروغین این نظام را زیسته‏ایم میدانیم که هنوز اردوغان و لولا به کشورهایشان نرسیده‏اند سنگ اندازی‏های نظام در توافقنامه‏اش آغاز می‏شود.

یکی برود از این رهبران جهان بپرسد نظامی که قانون اساسی خودش را زیر پا می‏گذارد تره برای موافقتنامه‏ی بین‏المللی خورد می‏کند؟

جناب پرزیدنت موقع تولد هم دو انگشتش به علامت پیروزی بالا بود. ایشان همیشه پیروزند، حتی اگر همه چیز برعکس آن بشود که شعار می‏دهد.

به نظر ما جنبش خیلی خوب است و با اینکه از قدیم به ما می‏گفتند که تکان نخوریم و مثل بچه آدم بنشینیم سر جایمان؛ ما توی دلمان از طریق صورت و شکلک و ابرو می‏جنبیدیم. همانطور که همه ما می‏دانیم جنبش‏ها امروزه بسیار فرق و تغییر کرده‏اند. امروزه آنها برای خودشان رنگی شده‏اند و اگر آدم زرنگی نکند و زود رنگی نشود هر چه بجنبد بیخود جنبیده و جنبشی به حساب نمی‏آید.

یکی دیگر از چیزهایی که در جنبش‏ تغییر نکرده همین است که هر کس زودتر بجنبد کسی می‏شود. ما چون دست و بالمان تنگ است خیلی زود نمی‏توانیم بجنبیم و برای همین همیشه هر بی دست و پایی از ما جلو می‏افتد. ولی کلاً ما جنبش را خیلی دوست داریم و مرتب جل و پلاسمان بار شتر است و هر بار یک جا اطراق می‏کنیم و به هیج جا دل نمی‏بندیم مگر برایمان آرام و قراری داشته باشد. در مورد رنگ اگر خود جنبش و رنگش نظری نداشته باشد ما هم نظری نداریم. همه رنگ‏ها خوبند و سبز که باشد چه بهتر اما گاهی جاهایی این سبز سیدی می‏شود ما هم چون مذهب گزیده هستیم و زخممان هم تازه هست فعلاً از سید و آقا و عبا و عمامه خیلی وحشت می‏کنیم حتی اگر کراوات بزند و در لندن و پاریس و واشنگتن باشد. جاهایی که جنبش وسبزش چمنی می‏شود ما می‏زنیم زیر چهچه اصلاً برایمان مهم نیست چه پوشیده و کجا نشسته.