Abdol Ghader Balouch – عبدالقادر بلوچ

قبل از اینکه دچار این بی دل و دماغی اخیر بشوم (روم نمیشه بنویسم بیماری اخیر) زیتون در کامنتی نوشته بود مهران کاریکاتوریست را معرفی کنم. خوب ارزش زیتون بالاتر از اینهاست که آدم بنویسد زیتون جان چند بار معرفی کنم؟ در بالاترین هم که کار را راحت کرده‏اند. خدا عمرشان بدهد می‏نویسند کاریکاتور از بلوچ! من هم که اصلاً نمیدانم کاریکاتور را با طای دسته دار می‏کشند یا سین سه نقطه. بادی به غبغب می‏اندازم و به روی خودم نمی‏آورم. یعنی چون عضو و جزو بالاترین نیستم نمیتوانم به روی خودم بیاورم و بروم کامنت بگذارم که مال من نیست و زیرش لیبل گذاشته‏ام که: کاریکاتور مهران. یک بار دیگر به احترام زیتون عزیز عرض می‏کنم که مهران، مهران است. یک آدم گمنام که یکبار با لطف فراوان و خیلی بی شیله پیله کاریکاتوری که دست بر قضا من خوشم آمد فرستاد و نوشت خواننده وبلاگ من است و می‏خواهد برای وبلاگ من کاریکاتور بفرستد. من هم تنها چیزی که دارم آغوشی است باز. حالا یک عده از کارش خوششان می‏آید و یک عده اصلاً کارش را قبول ندارند. مهران خانم یا آقای بسیار مهربانیست که اجازه انتخاب و دخل و تصرف در کارش را به من می‏دهد و در واقع ناجی‏ای است که گیر منی افتاده که بعد از هفت سال مرتب به روز کردن وبلاگ هم نمیتوانم مرتب به روزش کنم هم نمیخواهم مرتب به روز نباشد. من از او تشکر می‏کنم و او را هنرمندی با استعداد می‏شناسم و از هر کارش که خوشم بیاید حتمن منتشر می‏کنم. شما اگر خوشتان آمد یا بدتان آمد در ستون نظرات مستقیم برای او کامنت بگذارید، ادب و نزاکت را رعایت کرده باشید حتی فحش هم باشد پابلیشش خواهم کرد.

قبل از اینکه دچار این بی دل و دماغی اخیر بشوم (روم نمیشه بنویسم بیماری اخیر) زیتون در کامنتی نوشته بود مهران کاریکاتوریست را معرفی کنم. خوب ارزش زیتون بالاتر از اینهاست که آدم بنویسد زیتون جان چند بار معرفی کنم؟ در بالاترین هم که کار را راحت کرده‏اند. خدا عمرشان بدهد می‏نویسند کاریکاتور از بلوچ! من هم که اصلاً نمیدانم کاریکاتور را با طای دسته دار می‏کشند یا سین سه نقطه. بادی به غبغب می‏اندازم و به روی خودم نمی‏آورم. یعنی چون عضو و جزو بالاترین نیستم نمیتوانم به روی خودم بیاورم و بروم کامنت بگذارم که مال من نیست و زیرش لیبل گذاشته‏ام که: کاریکاتور مهران. یک بار دیگر به احترام زیتون عزیز عرض می‏کنم که مهران، مهران است. یک آدم گمنام که یکبار با لطف فراوان و خیلی بی شیله پیله کاریکاتوری که دست بر قضا من خوشم آمد فرستاد و نوشت خواننده وبلاگ من است و می‏خواهد برای وبلاگ من کاریکاتور بفرستد. من هم تنها چیزی که دارم آغوشی است باز. حالا یک عده از کارش خوششان می‏آید و یک عده اصلاً کارش را قبول ندارند. مهران خانم یا آقای بسیار مهربانیست که اجازه انتخاب و دخل و تصرف در کارش را به من می‏دهد و در واقع ناجی‏ای است که گیر منی افتاده که بعد از هفت سال مرتب به روز کردن وبلاگ هم نمیتوانم مرتب به روزش کنم هم نمیخواهم مرتب به روز نباشد. من از او تشکر می‏کنم و او را هنرمندی با استعداد می‏شناسم و از هر کارش که خوشم بیاید حتمن منتشر می‏کنم. شما اگر خوشتان آمد یا بدتان آمد در ستون نظرات مستقیم برای او کامنت بگذارید، ادب و نزاکت را رعایت کرده باشید حتی فحش هم باشد پابلیشش خواهم کرد.

گاهی چیزهایی باعث می‏شود که دل و دماغ آدم اعتصاب کند و بگذارد برود. بی دل و دماغ هم شرعاً نمی‏شود نفس کشید چه رسد به نوشتن وبلاگ. اما گاهی، نگاهی دستِ « دل و دماغ» آدم را می‏گیرد و می‏آورد و می‏گذارد کف دست آدم. نیش آدم باز می‏شود و هوس می‏کند نیش همه را باز ببیند.
آن صوفی صافی که حالی داد به ما، دسته گل زیر تقدیمش باد (شعرش پر دست انداز شد اما شما به صافی خودتان قبول بفرمایید)

گاهی چیزهایی باعث می‏شود که دل و دماغ آدم اعتصاب کند و بگذارد برود. بی دل و دماغ هم شرعاً نمی‏شود نفس کشید چه رسد به نوشتن وبلاگ. اما گاهی، نگاهی دستِ « دل و دماغ» آدم را می‏گیرد و می‏آورد و می‏گذارد کف دست آدم. نیش آدم باز می‏شود و هوس می‏کند نیش همه را باز ببیند.
آن صوفی صافی که حالی داد به ما، دسته گل زیر تقدیمش باد (شعرش پر دست انداز شد اما شما به صافی خودتان قبول بفرمایید)