همانطور که همه شما میدانید ما در خارج زندگی میکنیم. خارجیها اصلاً تعطیلات سرشان نمیشود. از صد و بیست و چهار هزار پیغمبر و یک عالمه امام سرتا پا یک جیزز دارند برای او هم به زور یک روز تعطیل میکنند؛ آدم هم نمیداند تولد اوست یا روز وفاتش. تازه تی ان تی و سون الون برای حضرت جیزز علیهالسلام تره هم خورد نمیکنند و پر خیالشان نیست و همیشه باز هستند. اینجایی ها شاهکار بزنند در سال چند تا لانگ ویکاند دارند که در آن قورمه سبزی قوطیای هم باز نمیکنند چه رسد که سبزی پلو ماهی درست کنند. به همین دلیل پیتزاییها را شلوغ میکنند و در نتیجه آن لانگ ویکاند زهر مار ما ایرانیهایی میشود که پیتزا دلیوری میکنیم.
هزار بار هم به فهمیدهترینش بگویی نوروز پیروز دو قرانیاش نمیافتد. تیپس نمیدهد که هیچ دلخور است که دیر کردهای. به یکی از آنها که توقع داشت تخفیف هم بدهم گفتم: مرد حسابی امروز سال نوی ماست عوض آنکه بشینم به تیک تاک ساعت و دهل و سرنای تحویل سال و پیغامهای نوروزی گوش بدهم آمدهام پیتزا برای توی شکم گنده دلیوری کردهام. حیف ماهیهای قرمزی که در تنگ بلور جسدشان سرآب شده. حیف فال حافظ لااقل به من میگفت که یوسف گم گشته بازآید به کنعان.
