علی اکبر صالحی، وزیر امور خارجه ایران، می‌گوید که رهبران مخالفان حکومت ایران در خانه‌های خود مشغول زندگی عادی هستند!
آنها همیشه از جایی به جای دیگر می‌روند و آزاد هستند با خانواده‌های خود دیدار کنند وشاید آنها خودشان تصمیم گرفته‌اند که به جای دیگری بروند!
بعضی از خانمها و آقایان فکر میکنند وزیر امور خارجه دروغ می‌گوید در صورتیکه باید توجه داشته باشید ایشان دیپلمات است آنهم از نوع رژیمی. در زبان دیپلماتیک مکتبی، خانه یعنی چهار دیواریِ سقف دار و خودتان بهتر میدانید که خانمها و آقایان دزدیده شده در چهار دیواری سقف داری هستند. بدون اینکه شما وزیر امور خارجه باشید هم سخت نیست که بفهمید زندگی عادی یعنی نفس کشیدن و قطعاً ایشان اطلاع داشته که تا آن لحظه آنها نفس میکشیدهاند و الا کجا آخرتش را خراب میکرد و چنین دروغی میگفت؟. با توجه به روحیهی هر چهار نفری که ما میشناسیم حتی اگر آنها در چهار دیواری سقف دار قوطی کبریت هم باشند باز هم از فرط نگرانی و ناراحتی مرتب در حال قدم زدن هستند و با خود میاندیشند: که وقتی این میرود برما چه رفته است بر ملت. از لحاظ دیدار با خانواده خب بازجو و شکنجهگر و زندانبان و زندانی و ما، همه فرزندان آدم و حوا هستیم و قوم و خویش و اهل یک خانواده و این عزیزان آزاد هستند با این دسته از خانوادهی خود دیدار بفرمایند.
اعتراف میکنم که این قسمت آخر که ایشان فرمودهاند: «شاید آنها خودشان تصمیم گرفته‌اند که به جای دیگری بروند» را من هم مثل شما متوجه نشدم ولی من و شما کجا و اطلاعات یک دیپلمات کجا. ما که بنا نیست و نباید توقع داشته باشیم همه حرفهای یک وزیر امور خارجه را بفهمیم. حاکم کجا و محکوم کجا.
بعد از تحریر: با پوزش از سنگ پای قزوین
