واجه حیدر رحیمپور ازغدی که شه خامنهای دوستان هستنات به وتی مصاحبه خاطراتی تها شه وقتی که رهبر به ایرانشهر تبعید هتات گوَشتی:
منی هلکیا وتی گِرد طِلاهانا جمع کُرت… گوَشتی یشانا بده به واجه خامنهای. وقتی وُدا شتن پولون هم برتت. واجها هندِت. گُوَشتی هر چی پول لازم داری و هر کمکی لوٹی من به شما کنین. گُوَشتی ادی مردم گُ منانت. گُ شهرا رفیق بودت. یعنی مردم و جووان کاتنات و مثل یشیات که دهسالانت درستیانت…
بله بلوچستان همی رنگ هتات. وقتی بدیستینی که یکی وت منته و دوگوشی، معطل نبوتنانت که آیی همراه وتی جَنی طِلاهانا بزروریت و ب ی ت. اِنکس آیی چم و دلارا پررش کرت و آنکس کمکاش کرت که بهندیت و به وتی دوستا بگُوَشیت: واجه هر چی لوٹیت، من به شما دیین و کمک کنین. شما برهت به خ.لخالی بدیت به معادیخواه و شیخ علی تهرانی بدیت که به دِگه جاهان تبعید بوتگانت.
گُ گرد ی هبران آقا هماختا حواسی هتات و نشانی دادت که دنتانی گردن انت. نه تنها وتی دوستِ، جَنِی طِلاهانا بری نگردینت بلکه وتی دوستاری مامور کرت که طلاهانا بارت و به مشهد بدنتش به رضازادهای صندوقا
طبیعیانت که شی رنگین واجهی چیزی جز شکنجه و اعدام نصیب ایرانشهر مبیت. هنون آقا دشمن هما شهری بوته که آیی دوستات. هما جوانانا اعدام کنت که آیی دیستنا و ش تانت.
شک ندارین که آقا، بدناما مریت و روت و ایرانشهر درین مچ سر به آسمان کشنت.
تا عکسا را نزرته اش، ادا بگندتی
