انقلاب مشروطیت صد و چهار ساله شد اما مملکت هنوز عقب مانده و زندگی ملت با ذلت است.
حکامی حکمرانی میکنند خون ریز که دست میبُرند و چشم می کشند و سنگسار میکنند. خاری رفته بر پای باورما. زمین را آسمانی کردهایم و آسمان را زمینی. از آن چندان بیماری زاییده که حیران دارد هزاران طبیب را.
خدا را در پستو باید سجده کرد و انسان را در ملاء عام، تا خدا را در خیابان تظاهر کنند وانسان را در خفا خفه، در به همین پاشنه خواهد چرخید. درمان، نرسیده به بیمار، از شفا خواهد افتاد. حتی اگر مشروطیت هزار ساله شود و فریاد آزادیخواهی ما کر کند گوش فلک را.
