Abdol Ghader Balouch – عبدالقادر بلوچ

هر کس دارد امانتی به هنگام ورود

به ما بسپارد و الا مسئول نخواهیم بود

ای نامه که میروی به سویشان

از جانب من ببوس دستار و ریششان

سلام علیکم. با اجازه آقایون

داره سالگرد قیام مردم و جنبش سبز میشه سکوتتون ضایعه.

حالا که کی به کیه، من میخوام از زبون اینهمه زندانی و کشته دو کلمه با شما حرف بزنم:

خوب درسته که شما اونهمه حسین حسین گفتین که جلو ظلم ایستاد و درسته که حالا آقا خودش شمر شده اما خوب ما میدونیم که جونتون تو خطره شوخی که نیست. میگم ها بزنین به چاک. جون خودم. خدا هم گفته زمین فراخه. مهاجرت خوبیش اینه که هم یک رهنمود دینیه هم اعتراض مدنی. حالا هم شرایط مهاجرت خیلی خوبه. پاشین برین نجف. از دوران مشروطه این رسم بوده. هوا که پس بوده رفتن اونجا. آفتابی که شده برگشتن سر جاشون. شما باید خربوزه مرجعیت رو بخورین؛ لرزش مال عوامه که در زندانه. من چون زبونم نمیچرخه بگم: «سرداران ولایت» خدمتتون سربسته عرض می‏کنم، هیچ کس هم حق نداره ترجمه‏اش کنه:

«سرهنگان شاه» که بر سر شما نشسته اند سکوت مظلومانه تان را به مسالمت و حمایت تفسیر می‌کنند. بانگ بلند مهاجرت قفل این سکوت شبهه ناک را خواهد شکست و توهٌم تسلیم ننگین را خواهد زدود

دو کلمه هم با بقیه مردم

نماز خونا و با ایمونا دعا کنید. ورد بخونید و فوت کنید. تو قطارا تو خیابونا هر جا که هستین بخونین و فوت کنین که الهی به حق پنج تن آل عبا خدا شر این عبا دارا رو کم کنه از سرِما.

شاعران و هنرمندان و خوش نویسان نیز وام هنرمندی را بگزارند( که نفهمیدم یعنی چی و برا همین بدون ترجمه و عیناً نقل کردم. مترجم) و این کلمات پر برکات را( یعنی دعاها رو) بر الواح و صحائف، بر دیوان و ایوان و بر رسانه ها و رایانه ها رقم زنند و به شهد عبارت و سحر بلاغت بیامیزند و دل مظلومان را مسرور و چشم ظالمان را کور کنند( چون خنده‏ام گرفته بود نتونستم ترجمه کنم. ببخشید- مترجم)

این آخرین قسمت رو هم عیناً بخونید و بعد به ترجمه توجه کنید:

چو غنچه گرچه فروبستگی است کار جهان

تو همچو باد بهاری گره گشا می‌باش

چو پیر سالک عشقت به می حواله کند

بنوش و منتظر رحمت خدا می‌باش

ترجمه‏اش هم اینه:

می‏گه: چو غنچه (غنچه که می‏دونید چیه؟) میگه چو غنچه گرچه فروبستگی است کار جهان اما تو کاریت نباشه

هر چی آقا دکتر می‏گه گوش بده، قورت بده خدا بزرگه همه چیز انشا الله درست می‏شه.

بعد الترجمه:

بیت:

پیرا! آنی که فروخته این واژه‏ها را به تو

چو می‏بینندت چنین خام، می‏خندد به تو

بنده خدا مراجع اگر قصد هم داشتند مهاجرت کنن با این حرف حالا اگر برن میشن سروشی.

*********

نامه اصلی ترجمه نشده را اینجا بخوانید.