سلمان جریری به عنوان اولین وبلاگ نویس و حسین درخشان به عنوان گسترش دهندهی آن هر سال در این ایام قدر میبینند و بر صدر پستها مینشینند. دعوتِ بدون کارت دعوتِ پارسا جان صائبی را که لبیک گفته باشم معروض میدارد که:
همانطور که همه میدانیم هفت سالگی سنی است که کودک دندانهای شیریش یکی پس از دیگری میافتد و به جای آن دندانهایی قویتر و تیزتر برای جویدن در میآید. کودک از اسباب بازیهاش دل میکند و به زبان خوش یا ناخوش راه تحصیل را در پیش گرفته یاد میگیرد بابا آب داد و ماما نان داد و انسان جان داد.
امیدوارم این کودک نازنین ما ایرانیها از دستهای زمختی که قصد گلویش را کردهاند جان سالم بدر برد و از پدر و مادرانی که داغدار شدند و کودکانی که بردار، بیشتر بگوید و از این تاریکیای که هر لحظه ما را در خود فرو میبلعد راهی به جایی باز کند.
