یونسکویی جندی ماسی زُوان
بیست و یکم فبروری ناما یونسکو هِشته «روز جهانی زبان مادری». اگه آیِرا په شما به بلوچی بِر گُردینین شه هندَگا مِرِت: روچ جهانی ماسی زَوان! اول شه گِردِ چیزا مگه یونسکو شه وَت ماس و گوهار نداریت که به میِ ماسی زُوانا کار داریت؟ پدا یونسکو اَگه اِنکه بی غیرتنت که وتی ماسی زُوانا به جهانا شِر و تِرَ کَنت هَما هَنگَت آنکه بی غیرت نبوتگن. بَلِینا اَگه آیی مقصد پِس و پیرُکیِن لَبزِنت پدا یک چیزی بیت مردم بگشیت.
ته وَختی که اَمِی پِس و پیرُکانی کَبر هست و ته وختی که هَما غیرت دارن اَمِی ماس و گوهاری ناما هر که بگیرت هَما آیی لاپا دِرَن. یونسکو پینسکو هم هَمِی سرَ نبیت. یونسکو اگه هاک و پُری داریت هما را شه گرکی دپا در بیاریت.
زبان مادریِ خود یونسکو
روز بیست و یکم فوریه را یونسکو روز جهانی زبان مادری نامگذاری کرده. اگر من آن را به بلوچی ترجمه کنم شما روده بر می شوید از خنده: روز جهانی زبان مادر شما! اولاً مگر یونسکو از خودش خواهر و مادر ندارد که گیر داده به زبان مادر ما. ثانیاً حالا که یونسکو اینقدر بی غیرت است که زبان مادر خودش را در جهان باد بدهد دلیل نمی شود که ما هم همان کار را بکنیم. اما اگر منظور زبان آبا و اجدادیست می شود کاری کرد. تا زمانی که قبر آبا و اجداد ما برقرار و غیرت ما سر جایش هست هر کس اسم زبان خواهر و مادر ما را بر زبان بیاورد شکمش را پاره می کنیم. سرمان هم یونسکو پونسکو نمی شود. یونسکو اگر کراماتی دارد ما را از دهان گرگ در بیاورد.
براس عبدالقادر منتگ مبئ
ماتی زبانئ روچا شما 21 مهر نبشته کرته. حال آنکه ائ روچ 21 فبروری انت. همربانی کنئیت په 21 فبروری یا فوریه بدل بکن ات.
په رکست ات
شستونی