استقبال بلاگرها نشان می دهد که از دیو و دد ملولند و انسانشان آرزوست.
لقمه ای را که به دهان می بریم هم اگر زیر میکروسکوپ بگذاریم پر ایرادش می یابیم چه رسد به قدم های نحیفی که با این کندیِ خط ها و عدم آشنایی به سیستم ها برداشته می شود. وقتی خصوصی ترین لایه های زندگی ما را با تاریکی رنگ می کنند چاره ای می ماند جز تلاش و خوشبینی؟
لقمه ای را که به دهان می بریم هم اگر زیر میکروسکوپ بگذاریم پر ایرادش می یابیم چه رسد به قدم های نحیفی که با این کندیِ خط ها و عدم آشنایی به سیستم ها برداشته می شود. وقتی خصوصی ترین لایه های زندگی ما را با تاریکی رنگ می کنند چاره ای می ماند جز تلاش و خوشبینی؟