هرگاه امر بر “مهره های حکومتی” مشتبه بشود و پا را از گلیمِ مهره ای خود فراتر بنهند، حاکم با صدور حکمی متذکرانه، یکبار دیگر مهره بودن آنها را ممهور به مهر خود می کند تا آنها با گفتن “سمعاً و طاعةً” سر جای خود نشسته بیشتر از کوپنِ مهره ای خود زر نزنند.
به چنین حکمی ” حکم حکومتی” گویند.
به چنین حکمی ” حکم حکومتی” گویند.
