بناست بهروز افخمی از دوران کودکی امام فیلمی بسازد. با توجه به حرف و حدیثهای فراوانی که وجود دارد بهتر است فیلم را از لحظه ورود امام به مملکت شروع کند:
دوربین را آهسته آهسته زوم کند به کره ماه و روی آن لکه های لوس و بی مزه و بی روح آنقدر ثابت بماند تا چهره ی امام ظاهر شود. صدا بردار باید صدای الله اکبر گفتن مردم را قطع کرده سرود: ایران ایران رگبار مسلسلها را برود بالا تا کارگردان بتواند با خونسردی دوربین را ببرد روی سرتیپها و سرلشکرهایی که بدون محاکمه تیرباران می شوند.
در اینجا برای چند لحظه باید تصویرِ تمام کادرِ امام که در بهشت زهرا دارد وعده ها را ردیف می کند بیاید رو و از دل جمعیت موجود در آنجا در حرکتی ناگهانی به سرعت برق بازرگان در حال جک ملا نصرالدین تعریف کردن، بنی صدر در حال فرار، ایران در حال بمباران، دانشگاه در حال پاکسازی، ترکمن صحرا و کردستان و بلوچستان در حال کشتار به تصویر کشیده شود.
دقیقاً در همینجا تمام صداها باید قطع شود و دوربین بسیار آهسته به طرف تقویم رو میزی ای که سال شصت را نشان می دهد حرکت کند و در حالیکه امام درمتن “وچه وچه وچه” می کند بگذارد تقویم تا سال شصت و هفت ورق بخورد اما بلافاصله زوم را باید عقب کش کندتا بیننده جوانهایی را که به صورت برگ خزان زده به زمین می افتند نبیند.
از اینجا تا نهضت دو خرداد فیلم می تواند فکوس بماند روی تنها تصویر امام که لبخند می زند و سرود خمینی ای امام پخش شود.
اگر کارگردان جزو جناح تمامیت خواه است می تواند فیلم را همینجا تمام کند ولی اگر به جناح اصلاح طلب تعلق دارد می تواند دوربین را بلغزاند به تصویر خندانی از خاتمی در حالیکه پشت سرش عکس بسیار اخم آلودی از امام از دیوار آویزان است.
دوربین را آهسته آهسته زوم کند به کره ماه و روی آن لکه های لوس و بی مزه و بی روح آنقدر ثابت بماند تا چهره ی امام ظاهر شود. صدا بردار باید صدای الله اکبر گفتن مردم را قطع کرده سرود: ایران ایران رگبار مسلسلها را برود بالا تا کارگردان بتواند با خونسردی دوربین را ببرد روی سرتیپها و سرلشکرهایی که بدون محاکمه تیرباران می شوند.
در اینجا برای چند لحظه باید تصویرِ تمام کادرِ امام که در بهشت زهرا دارد وعده ها را ردیف می کند بیاید رو و از دل جمعیت موجود در آنجا در حرکتی ناگهانی به سرعت برق بازرگان در حال جک ملا نصرالدین تعریف کردن، بنی صدر در حال فرار، ایران در حال بمباران، دانشگاه در حال پاکسازی، ترکمن صحرا و کردستان و بلوچستان در حال کشتار به تصویر کشیده شود.
دقیقاً در همینجا تمام صداها باید قطع شود و دوربین بسیار آهسته به طرف تقویم رو میزی ای که سال شصت را نشان می دهد حرکت کند و در حالیکه امام درمتن “وچه وچه وچه” می کند بگذارد تقویم تا سال شصت و هفت ورق بخورد اما بلافاصله زوم را باید عقب کش کندتا بیننده جوانهایی را که به صورت برگ خزان زده به زمین می افتند نبیند.
از اینجا تا نهضت دو خرداد فیلم می تواند فکوس بماند روی تنها تصویر امام که لبخند می زند و سرود خمینی ای امام پخش شود.
اگر کارگردان جزو جناح تمامیت خواه است می تواند فیلم را همینجا تمام کند ولی اگر به جناح اصلاح طلب تعلق دارد می تواند دوربین را بلغزاند به تصویر خندانی از خاتمی در حالیکه پشت سرش عکس بسیار اخم آلودی از امام از دیوار آویزان است.
