هفت سال خشکسالی در سیستان و بلوچستان باعث شد مردم با جادو و جنبل و سجده و گریه و زاری به آسمانها متوصل شوند. این توصل معجزه ی دو روز باران را به دنبال داشت. حالا از کوره دهات زابل گرفته تا سراوان و سرباز و چاه بهار سیل جاری شده و خانه پشت خانه می افتد و جاده و برق و تلفن و همه چیز را آب برده و رهبران و مسئولان غرق خوابند. وقتی دنیا کمکهای میلیونی خود را به آسیای زلزله زده می فرستاد جمهوری اسلامی هم برای بهره برداری سیاسی چراغی را که به خانه رواست عازم مسجدهای اندونزی کرد. در بسیاری از دهات بلوچستان نود درصد خانه ها از بین رفته اند و مردم در شرایط بحرانی به سر می برند. کجاست آن هلیکوپترهایی که دوهفته پیش برای بمباران همین مناطق در چشم به هم زدنی مثل ملخ در آسمان بلوچستان ظاهر شدند؟ راههای زمینی خراب است، نمی شود از هوا با همان هلیکوپترها استثنائاً این بار برای انداختن پتو و کنسرو کهنه ای استفاده کرد؟