انقلاب یکی از آن جانورهایی است که ثابت شده “فرزندان خود را می خورد”. اتفاقاً این فر زندان هر چه چاق و چله تر و دو آتشی تر و از اندرون با خبر تر باشند، برای مردم تلختر اما برای اشتهای انقلاب خوشمزه تر هستند.
در مقایسه، انقلاب ما نسبت به سایر انقلابها خیلی کم فرزندان خود را تناول فرموده و بیشتر فرزندان دیگران را میل فرموده است.
با همه ی این تفاصیل عده ای می گویند انقلاب هنوز به مرحله ی فرزند خوری نرسیده. عده ای هم می گویند وقتی فرزندان انقلاب به جان هم افتادند، انقلاب ضعیف گشته برای تقویت خود چاره ای ندارد جز خوردن فرزندانِ خود. در چنان موقعی انقلاب هار می شود و اگر پشت گوشتان را هم بخارانید شما را یک لقمه ی چپ خود می کند.
زمانیکه انقلاب متوجه می شود به همه جا گند زده ، دچار افسردگی می شود. در چنین شرایطی متأسفانه عوض آنکه بگذارد درمانش کنند به مرکز خود و به شعاع تمام همسایگانی که می تواند گازشان بگیرد شروع می کند کرم ریختن و آتش افروزی. وقتی مطمئن شد سقوطش در جهنم حتمی است، چنان دیوانه می شود که می خواهد آتش آن جهنم را خود آنجایی که می خواهد روشن کند.
خداوند همه ی ما را از شر انقلابی که دیوانه می شود در کنف حمایت خود نگاه بدارد. آمین یا رب العالمین.
انقلاب رویِ میزِ تشریح
April - 29 - 2004
