این پرده که می بینید، پرده ی قائم موشک بازی اتمی جهان است.
این الاغ که چنین تازان است، همان خر معروف شیطان است.
این مار کبری، نظام است. که سوار بر خر شیطان است.
این مار غاشیه ی بغل، که چماق را برده بالای سر، آمریکای جهانخوار است.
این پیرِِ کریهِ الرفتار، انگلیسِ خوش گفتار است.
این دسته ی بیل که در دستش می بینید، هویجی از فرنگستان است.
این ها که از داخلِِِِ حوزه دوان دوان می آیند وسط میدان، ثقة الاسلامند.
این بابا که یک بار مثل پسته ی رفسنجان خندان است، و یک بار مثل شیرِ مرحومِ باغ وحش کابل نالان است، البرادعی خودمان است، که چنین درب و داغان است.
این شخص که چون طایر ملکوتی مدام پران است. و تحصیلکرده ی انگلستان است، همان فریدون خان است که زیر عبا و عمامه یِ حسن روحانی پنهان است.
این پرده که می بینید پرده ی قائم موشک بازی اتمی جهان است.
این لکه ی بزرگ وسط پرده همان سید خندان است.
و این آقا که می خواهد بنشیند جای خدا، رهبر مستضعفانِ جهان است.
این که اینجا گریان است، این که آنجا گریان است، این که همه جایِ پرده بی پرده حیران و سرگردان است. غریبه نیست. خودِ خودِ ملت ایران است. (صلوات)
به سبک پرده خوانی
March - 3 - 2004
